Recent onderzoek (2006/2009) van de Rutgers-Nisso groep laat zien, dat meer dan een miljoen Nederlanders behoefte heeft aan therapie en of coaching op het gebied van seksualiteit, intimiteit en relaties. Slechts een klein aantal van deze groep wendt zich tot een regulier seksuoloog. Het is niet duidelijk of deze mensen een barrière ervaren om zich tot een klinisch seksuoloog of klinisch psycholoog te wenden met hun seksuele en relationele problemen. Of dat de reguliere seksuologische hulpverlening deze mensen onvoldoende aansprekende behandelwijzen biedt?                     

Complementaire en integrale seksuologische hulpverlening en zorg is een heel nieuw begrip in Nederland. Toch neemt het aantal cliënten in Nederland de laatste vijf jaar gestaag toe, in sommige praktijken met meer dan 30 %. Daarbij in aanmerking nemend dat complementaire en integrale seksuologische hulpverlening en zorg in Nederland (nog) niet vergoed worden door ziektekostenverzekeraars.

U zult zich wellicht afvragen wat houdt dat precies in complementaire en integrale seksuologische hulpverlening en zorg?

Het woord complementair betekent aanvullend, het woord integraal staat voor geïntegreerd en holistisch. In dit geval wordt daarmee bedoeld dat de seksuologische hulpverlening en zorg worden geïntegreerd met alternatieve vormen van hulpverlening en zorg.

In het vakgebied van de complementaire en integrale seksuologische hulpverlening en zorg bevinden zich diverse subgebieden, zoals bijvoorbeeld het gebied van lichaamsgerichte sekscounselling (oftewel seksuologisch lichaamswerk), het domein van de intimiteits- en of seks-coaching, het gebied van de love-making en love-life coaching, de surrogaat partnerschap trajecten, etc..

Vormen van aanvullende (complementaire) seksuologische hulpverlening zijn bijvoorbeeld de surrogaat partnerschap trajecten of sekseducatie. Vormen van alternatieve seksuologische hulpverlening zijn bijvoorbeeld tantra coaching en “sexual healing” (seksuele heling).[1]

In al deze gebieden werken counsellors, coaches, docenten, healers en masseurs getraind in hun eigen specialismen.

Het hangt van de vraag, behoefte en vooral van het (seksuologische) probleem af, waar en door wie een cliënt het beste behandeld kan worden. Hierbij wordt niet alleen geïsoleerd het seksuologische probleem, maar de hele sociale, medische en psychische context van een cliënt beschouwd. Dit garandeert tevens een integrale en holistische aanpak.

Seksuoloog Annemarie Tinbergen schrijft hierover het volgende op haar website: www.centrumvoorseksualiteit.nl

“Het mooist is natuurlijk als je na afsluiten van je therapie kunt zeggen dat niet alleen je probleem opgelost is, maar dat je ook meer bent gaan genieten van je seksualiteit en dat je daar zelfvertrouwen in hebt gekregen.

Daarom vind ik een meersporenbeleid belangrijk in de hulpverlening. Een goede seksuologische hulpverlener kan hulp bieden bij verschillende vragen, bijvoorbeeld:

• trauma’s verwerken
• een negatieve seksuele opvoeding verwerken
• conflicten oplossen
• je grenzen en die van een ander ontdekken, erkennen en respecteren
• omgaan met verschillen tussen jou en je partner
• leren succesvolle gesprekken te voeren over intimiteit en seksualiteit met je partner
• verhelderen wat je nodig hebt en wat je ware wensen en verlangens zijn
• leren hoe je je ware wensen en verlangens vervuld kunt krijgen met respect voor de grenzen en verlangens van de ander:
• seksuele vaardigheden:
• leren hoe je nieuwe positieve seksuele ervaringen opdoet (ná het oplossen van je probleem of het verwerken van je trauma)

Een meersporenbeleid betekent dus: een combinatie van therapie en educatie/training. Er kan ook sprake zijn van medische factoren. En daarvoor is het nuttig om bij een arts medische factoren uit te sluiten of te behandelen.”

[1] Wilt u meer weten over de diverse subgebieden binnen bovengenoemd vakgebied en de beschrijvingen daarvan; kijk onder Beroepsgroep, Het Coniugium: Beroepsaantekeningen en Beroepstitels verklaard.